Ο Αντουάν Μπουενό, λέκτορας στο πανεπιστήμιο Sciences Po του Παρισιού υποστηρίζει στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Le Petit Livre Bleu: Analyse critique et politique de la société des Schtroumpfs» (Το μικρό μπλε βιβλίο: μια κριτική και πολιτική ανάλυση της κοινωνίας των Στρουμφ) ότι «τα Στρουμφάκια ζουν σ' ένα κόσμο όπου η οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία σπανίως επιβραβεύεται, όπου όλοι τρώνε τα φαγητό τους στον ίδιο κοινοβιακό χώρο, όπου υπάρχει μόνο ένας αρχηγός και όπου τα Στρουμφάκια επίσης σπανίως εγκαταλείπουν την μικρή τους χώρα».
«Δε σας θυμίζει κάτι; Ένα είδος πολιτικής δικτατορίας για παράδειγμα;» ρωτάει ο συγγραφέας κάνοντας τη σύγκριση ανάμεσα στην κοινωνία των Στρουμφ και μια ολοκληρωτική ουτοπία που θυμίζει το σταλινικό κομμουνισμό (ο Μπαμπαστρούμφ φοράει κόκκινα και μοιάζει στον Στάλιν ενώ ο Σπιρτούλης είναι ίδιος με τον Τρότσκι) και το ναζισμό (ο χαρακτήρας του εχθρού των Στρουμφ -που αποδόθηκε στα ελληνικά ως Δρακουμέλ- είναι μια αντισημιτική καρικατούρα ενός Εβραίου, σύμφωνα με την προσέγγισή του). Σε μια ιστορία τους μάλιστα, όπου μια μύγα τσιμπάει τα Στρουμφάκια, μετατρέπει το χρώμα τους σε μαύρο κι ύστερα τα καθιστά ανίκανα να μιλήσουν, ο γάλλος λέκτορας διακρίνει έναν αποικιακό απόηχο.
Οι αντιδράσεις κατά του βιβλίου ήταν άμεσες και αποδοκιμαστικές, με τους διαδικτυακούς υποστηρικτές των Στρουμφ να αποκαλούν τον Μπουενό «καταστροφέα ονείρων», έναν ανόητο απατεώνα με «παρανοϊκές αυταπάτες» που αφανίζει τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας.
Ο Αντουάν Μπουενό είπε ότι «η τόση σφοδρότητα» της αντίδρασης είναι «πολύ εντυπωσιακή». «Ειλικρινά δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο» είπε στον βρετανικό Guardian. «Ο κόσμος νομίζει ότι ηθικολογώ αλλά δε βλέπω έτσι το θέμα. Αναλύω δίκαια, διασκεδάζω, δεν θέλω να απομαγεύσω κανέναν. Ο καθένας μπορεί να διατηρήσει τα όσα πίστευε σαν παιδί και να προσθέσει μια αναλυτική προσέγγιση που να χαμογελάει προς τον ίδιο της τον εαυτό» εξήγησε ο συγγραφέας.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως οι συναισθηματικές αυτές αντιδράσεις είναι κατανοητές, «είναι απόλυτα συνδεδεμένες με τα παιδικά χρόνια, λέει ο καθένας απ' αυτούς "μην πειράζετε τα δικά μου Στρουμφάκια"» και επιμένει ότι η μονογραφία του είναι η πρώτη σοβαρή επιστημονική δουλειά με αρκετά στοιχεία η οποία περιλαμβάνει μέχρι και την «ψυχροπολεμική παράνοια» που συνδέθηκε στη δεκαετία του 50' με το διεθνές όνομα των εν λόγω κινουμένων σχεδίων (Smurf). Τότε υπήρχε η διαδεδομένη πεποίθηση ότι η λέξη Smurf ήταν τα αρχικά της φράσης Socialist Men Under Red Father (Σοσιαλιστές Υπό τον Κόκκινο Πατέρα). «Τα δημοφιλή έργα, όσο αθώα κι αν φαίνονται, λένε πολλά για την κοινωνία μας» πιστεύει ο ίδιος και απ' ό,τι φαίνεται θέλει να κάνει και όλους τους άλλους να το πιστέψουν…
Πέρα όμως απ' τον σοβαρό σκοπό, το βιβλίο «δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά» είπε ο συγγραφέας.
«Η προσέγγισή μου είναι κάπως μαθητική, κινείται μ' έναν τρόπο στο πνεύμα των Μόντι Πάιθον (που είναι οι δικοί μου ήρωες)… Προφανώς και είναι διασκεδαστικό να μιλάς για απολυταρχισμό, σταλινισμό και ναζισμό και να τα συνδέεις με μικρά πλάσματα όπως τα Στρουμφάκια που είναι τόσο φιλικά, αθώα και δημοφιλή» πρόσθεσε ο συγγραφέας. «Μα είναι τόσο εξόφθαλμο που δεν περίμενα ότι έπρεπε να το πω κιόλας»…
«Η προσέγγισή μου είναι κάπως μαθητική, κινείται μ' έναν τρόπο στο πνεύμα των Μόντι Πάιθον (που είναι οι δικοί μου ήρωες)… Προφανώς και είναι διασκεδαστικό να μιλάς για απολυταρχισμό, σταλινισμό και ναζισμό και να τα συνδέεις με μικρά πλάσματα όπως τα Στρουμφάκια που είναι τόσο φιλικά, αθώα και δημοφιλή» πρόσθεσε ο συγγραφέας. «Μα είναι τόσο εξόφθαλμο που δεν περίμενα ότι έπρεπε να το πω κιόλας»…
Ο Μπουενό δεν πιστεύει ότι ο «Πεγιό», ο δημιουργός των Στρουμφ (το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βέλγου καρτουνίστα Πιέρ Κουλιφόρ) φόρτωσε τις ρατσιστικές συνδηλώσεις επίτηδες. «Δεν ήταν καν πολιτικοποιημένος, όλα έγιναν υποσυνείδητα» κατέληξε ο συγγραφέας.
Ο γιος του καλλιτέχνη που πέθανε το 1992, Τιερί Κουλιφόρ είπε στο γαλλικό περιοδικό L'Express ότι ο πατέρας του «δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την πολιτική, όταν γινόντουσαν εκλογές απευθυνόταν στη μητέρα μου την ρωτούσε τι έπρεπε να ψηφίσει» για να αναφερθεί τέλος στον Μπουενό. «Μπορεί να ερμηνεύει τις ιστορίες με όποιον τρόπο θέλει στο βαθμό που δεν επιτίθεται στη μνήμη του πατέρα μου. Βρίσκω πάντως την προσέγγισή του τοποθετημένη ανάμεσα στο γκροτέσκο και στο όχι και τόσο σοβαρό»…
Πηγή: To vima.gr
